door Florine van der Does | apr 26, 2020 | Travel Tales
Ik mis het kraken, het kleine, het krappe. Ik mis het zoeken, het navigeren – door dromen, steden, nieuwe werelden – en het niet weten. Alle onuitgesproken en kapot gekauwde dromen in de kieren van het hout, ik mis ze. Het vieze mis ik en het wilde. Ik wil weer...
door Florine van der Does | apr 11, 2020 | Travel Tales
We zijn op de vlucht. Een zonovergoten vertrek – mijn zwaaiende ouders steeds kleiner wordende stipjes in de achteruitkijkspiegel – liet het ons bijna vergeten, maar we zijn op de vlucht. Het was fijn in Nederland. We gleden ons oude leven in alsof we na een hete...
door Florine van der Does | jan 24, 2020 | Travel Tales
Je moet je jas dicht, fiets op slot, achterdeur ook niet vergeten. Haar vast, wimpers zwart (anders denken de mensen dat je ziek bent, of erger, onverschillig), blouse niet te opvallend en rok zéker niet te kort. Niet glimmen, niet glitteren, niet te bloot, niet te...
door Florine van der Does | nov 4, 2019 | Travel Tales
Soms denk ik wel eens: blijf maar gewoon rijden. Een klein stukje nog, Parijs misschien. Je zou de auto een groot containerschip op sturen en ik zou het niet erg vinden dat de auto technisch gezien stil zou staan, want we zouden varen, vooruit, verder, verder. De...
door Florine van der Does | aug 3, 2019 | Travel Tales
Het ruikt hier naar aarde, nat gras, verrotte bladeren ook. Er zijn vlagen van steeds vertrouwder wasmiddel, witte salie en de wortelsoep van gisteren. Vuur is het, en de geur van kachel in zijn baard – winter – maar soms ook dat gevoel van een eerste lentedag...
door Florine van der Does | jun 4, 2019 | Travel Tales
Het is één over half acht ’s ochtends. Omdat ik geen wekker meer wil zetten (dat is voor mensen met een echte baan) zet Thijs hem. Het is een stille, zodat mijn wakker worden altijd zijn lange dunne lijf tegen het mijne is. Blonde krullen – in de verte een auto...
